Hassan Al Hilou is oprichter en bezieler van Capital vzw, een maatschappelijk innovatief platform dat Brusselse jongeren in kwetsbare situaties versterkt in hun talentontwikkeling, ondernemerschap en toegang tot werk. Daarnaast is hij docent maatschappelijke innovatie, spreker en bruggenbouwer pur sang. Op zijn vijftiende zette Hassan zijn eerste stappen als sociaal ondernemer. Sindsdien bouwde hij gestaag aan een netwerk en een ecosysteem waarin jongeren de juiste tools, omkadering én inspiratie krijgen om hun eigen toekomst vorm te geven.
Link met XPAIR
‘De jongste ondernemer van het land.’
Dat was het epitheton waarmee Hassan Al Hilou telkens opnieuw werd getooid, toen hij en XPAIR samen het boek ‘Ik ben Hassan. Ondernemer van mijn eigen leven’ schreven. Als jongste zoon van Iraakse vluchtelingen had hij het niet onder de markt, maar de ‘Molenbeekse ket’ lanceerde zichzelf met brio. Op zijn 20ste al een volbloed netwerker. Wat meteen verklaart hoe hij kon rekenen op de medewerking van kleppers als Damya Laoui, Ish Ait Hamou, Omar Mohout, Harold Boël, Marion Debruye, Ben Caudron en Thomas Leysen.
1. Nieuwsgierigheid, drive & verwondering
“Ik ben constant bezig met het zien van mogelijkheden. Dat is mijn brandstof”
“Wat me drijft? Impact maken. Elke dag opnieuw. Niet op papier, niet in cijfers, maar impact op het leven van mensen. Als ik wakker word, dan denk ik niet aan winst of aan status. Dan denk ik: wat kan ik vandaag betekenen voor iemand die anders geen stap vooruitgeraakt?”
Hassan noemt zijn drive ‘fluïde’: ze beweegt met zijn levensfase, zijn ervaringen, de mensen om hem heen. Vandaag gaat het over impact, morgen misschien over gezin. Wat wellicht nooit zal doven, is zijn vuur. “Ik heb het geluk dat ik in een stabiele omgeving zit. Ik hoef me geen zorgen te maken over mijn basis. Daardoor kan ik me volledig richten op wat er voor mij echt toe doet: jongeren versterken, bruggen bouwen, systemen uitdagen.”
Die drang komt niet uit de lucht vallen. Ze wortelt diep in zijn verbondenheid met anderen. “Ik heb een zwak voor de medemens. Altijd gehad. Als een 17-jarige me op zondag een bericht stuurt omdat hij hulp nodig heeft om een studentenjob te vinden, dan twijfel ik niet. Dan zeg ik tegen mijn familie: sorry, ik moet even weg. Ik moet praten met Marcus.”
Marcus is geen uitzondering. Er zijn er velen zoals hij. Jongeren die van thuis uit weinig steun krijgen. Die leven met de gedachte dat ze op hun achttiende het huis moeten verlaten. Die nu al bezig zijn met overleven in plaats van dromen. “En dat raakt me. Niet één keer, maar elke keer.” Tegelijk voelt Hassan een diepe loyaliteit tegenover Brussel. Zijn stad. “Brussel heeft zoveel potentieel. Zoveel talent, zoveel kracht. Maar ook zoveel pijn. En ik zie elke dag hoe we dat kunnen keren als we maar willen kijken, luisteren en investeren.”
Verwondering is voor Hassan een intrinsiek deel van zijn leven. “Ik ben iemand die onderweg voortdurend observeert. Mijn hoofd staat nooit stil. Tijdens wandelingen zie ik soms iets dat me raakt en dan val ik stil. Niet omdat ik niks te zeggen heb, maar omdat ik iets zie dat mij inspireert, dat mijn hersenen aan het werk zet.”
2. Communicatie & impact
“Communicatie is toegang tot empathie. Zonder empathie verandert er niets.”
“Communicatie draait voor mij om vertaling. Hoe maak je de realiteit van de ene begrijpelijk voor de andere? Wij werken met jongeren voor wie een zomerreis een zeldzaamheid is. Tegelijk spreek ik met mensen voor wie het normaal is om drie keer per jaar op vakantie te gaan. Die werelden liggen mijlenver uit elkaar. En toch: als ik de brug kan slaan, als ik hun leefwerelden met elkaar kan laten resoneren, dan pas ontstaat er begrip voor elkaar.”
Hassan beseft hoe moeilijk het is om zijn impact exact te meten. “We werken met honderden jongeren, elke week opnieuw. Maar elk van hen is anders: andere doelen, andere bagage, ander tempo. Het is zoals antibiotica geven aan miljoenen bacteriën, en dan precies willen weten wat het deed bij één specifieke cel. Dat gaat gewoon niet.”
En toch weet Hassan dat hij lang niet in het ijle werkt: “Ik hoef geen rapporten of dashboards om te voelen of we impact hebben. Ik wandel op straat, ik ga naar de fitness: ik word aangesproken. Jongeren vertellen me spontaan wat Capital voor hen betekent. Hun reacties stuur ik vaak door naar mijn team. Want dat is waarom we het doen. Geen theorie, maar levens die we daadwerkelijk beïnvloeden.”
3. Authenticiteit & eigenzinnigheid
“Zolang je jezelf niet kent, kan je nooit de persoon worden die je wil zijn”
“Authentiek zijn betekent: jezelf toelaten om jezelf echt te leren kennen. Niet de versie die je denkt te moeten zijn, maar de versie die klopt. De versie die je voelt als je stilvalt. En die ook durven aanvaarden, zelfs als dat niet past in het plaatje.” Hassan ziet het elke dag bij de honderden jongeren die bij Capital langskomen. “Ze zeggen: ‘Ik wil ondernemer worden.’ Waarom? Omdat ze denken dat dat succes betekent. Maar als je doorvraagt, kom je vaak uit bij iets anders. Bij een passie, een roeping. Zoals Theo, die eigenlijk sportleerkracht wilde worden maar dacht dat dat niet genoeg was. Pas toen hij zichzelf toestemming gaf om daarvoor te gaan, begon hij te groeien.”
Voor Hassan is dat de kern van persoonlijke ontwikkeling: ruimte maken om jezelf te worden. En tegelijk ook openstaan voor kritiek. “Als iemand je zegt dat een bepaald gedrag niet klopt, dan moet je dat durven horen. Jezelf zijn is geen excuus om je niet te laten bevragen.”
Wat hem tegen de borst stoot, is de manier waarop Brusselse jongeren vaak worden weggezet. “Er wordt gedaan alsof ze allemaal moeilijk zijn en maar wat rondhangen. Dat beeld klopt niet. Ze zijn gepassioneerd, getalenteerd, veerkrachtig. Ze hebben alleen de pech dat hun realiteit complexer is. Maar geef ze de juiste push en ze kunnen de top bereiken.”
Daarom zijn rolmodellen volgens hem zo cruciaal. “Als ik voor de klas sta, zeggen jongeren vaak: ‘Je lijkt op mij.’ Alleen dat al maakt een verschil. Ze vertrouwen me sneller. Niet omdat ik speciaal ben, maar omdat ze zich in mij herkennen. Er zijn te weinig rolmodellen met een diverse achtergrond. En zolang jongeren zich nergens in herkennen, blijven ze zichzelf kleiner inschatten dan ze zijn.”
De mensen die Hassan bewondert, zijn niet de beroemdheden naar wie zijn jongere zelf nog opkeek. Zijn helden van nu staan zelden in de spotlights. “Ik bewonder mensen die hun hart centraal zetten. Die blijven gaan, ook als het tegenzit. Zoals de winkelier uit Molenbeek die slachtoffer werd van racistich geweld van hooligans en de ochtend nadien – ondanks zijn verwondingen – gewoonweg zijn zaak opnieuw opende. Dat is voor mij grootheid.”
4. Verbinding & samenwerking
“Zonder netwerk blijft kennis in een kast liggen”
“Verbinding begint voor mij bij iets kleins: een glimlach. Een blik. Dat moment waarop je voelt: hier klopt iets. Het hoeft niet perfect te zijn, maar ik moet voelen dat er oprechtheid is. Dan ben ik er. Helemaal.”
Die gevoeligheid voor verbinding heeft Hassan al van jongs af aan ontwikkeld. Op zijn vijftiende werd hij toegelaten tot het acceleratorprogramma van Start it@KBC. “Ik wist nauwelijks wat een pitch was, ik had geen netwerk, geen ervaring. Maar ik wist wél: ik wil iets betekenen. Ik wil leren. Daar is het begonnen.” Een van de mensen die het verschil maakte, was Peter Vandekerckhove (Mobile Vikings). “Hij was mijn eerste mentor. Hij belde me elke dag. Hij had zelf geen groot netwerk, maar gaf me alles wat hij kon: zijn tijd, zijn wijsheid, zijn geloof in mij. Hij heeft mij mee gevormd.”
Net zoals destijds bij Start it@KBC, draait het bij Hassan altijd om wederkerigheid. “Je bouwt geen netwerk door kaartjes uit te delen. Je bouwt het door echt te zijn. Door te geven, te luisteren, te blijven.” Dat netwerk is voor geen bijzaak, maar een hefboom. “Dit is de som die ik vaak maak: impact = kennis x netwerk². Je kan de slimste zijn in de kamer, maar zonder netwerk geraak je nergens. Netwerk maakt het verschil tussen een idee dat blijft liggen en een idee dat werkelijkheid wordt.”
5. Reflectie & toekomst
“Leef alsof je morgen sterft, werk alsof je het eeuwige leven hebt”
Soms denk ik terug aan mijn jongere zelf. En dan zou ik willen zeggen: wees zachter. Erken sneller wie jou hielp. Toon je dankbaarheid. Want niemand doet het alleen.
Hassan heeft geleerd dat je niet iedereen persoonlijk kan dragen. “Vroeger wilde ik iedereen hand in hand begeleiden. Maar dat put je uit. Nu geef ik liever tools, context en vertrouwen. En dan laat ik los. Niet uit onverschilligheid, maar uit respect voor hun eigen kracht.”
Zijn motto is helder, en hij leeft er elke dag naar: “Leef alsof je morgen sterft, werk alsof je oneindig leeft. Als wat ik vandaag doe, mijn werk voor altijd zou zijn, dan zou ik tekenen. Dan zou ik zeggen: ja, dit klopt.”
© Foto Hassan Al Hilou en Dirk Remmerie (XPAIR):