Link met xpair

De wegen van Gezinsbond en XPAIR kruisen elkaar op diverse wijzen: als redactionele en grafische partner voor het ledenmagazine De Bond en het tijdschrift voor de vrijwilligers Bravo. In 2021 ontwikkelden we samen HUP!, het magazine van Gezinssport Vlaanderen. Sindsdien verzorgen we – van a tot z – elk jaar vier nummers van het ‘blad dat gezinnen in beweging brengt’.

1. Nieuwsgierigheid, drive & verwondering

“Uiterlijk straal ik meestal rust uit, maar diep van binnen ben ik een woelwater”

Carpe diem, ‘pluk de dag’, zou het motto van Jeroen Sleurs kunnen zijn. Waarom hij ’s ochtends graag vroeg – en monter! (of toch meestal) – uit de blokken schiet: “Elke dag biedt nieuwe mogelijkheden. De kans om te beginnen met een propere lei. Het idee dat het nog alle kanten op kan, geeft me energie.”

Welke vraag stel je jezelf het vaakst?

“‘Doe ik genoeg?’ Van die vraag durf ik ’s nachts ook al eens wakker te liggen. Doe ik genoeg in mijn werk, voor mijn gezin, in mijn engagement?”

Is dat gedreven door de angst om tekort te schieten? 

(aarzelt) “Misschien wel. Angst is wellicht wat te sterk uitgedrukt, maar een zekere onrust – dat zeker. Wat mij vooral drijft is ‘balans’ – ik streef een zekere rust of evenwicht na. Dat vind ik niet zo gemakkelijk, want ook al zeggen veel mensen dat ik heel rustig overkom, intern ben ik een woelwater. Of zoals mijn vrouw wel eens zegt: ‘Je hebt geen zittend gat.’”

Schemert daar een schoolse loopbaan bij de jezuïeten door? Plus est en vous – er zit meer in je? “Valt dat zo hard op?” 

(lacht) “Dat zal het misschien wel zijn, ja. Misschien ben ik van die generatie. Het verklaart wellicht ook waarom het wel eens durft te schuren met jongere generaties. Wat mij opvalt is dat jongeren vandaag meer durven te kiezen voor quick and dirty: als je hen een vraag stelt en ChatGPT geeft hen een antwoord, waarom zouden ze zich dan nog moe maken? Dat wringt bij mij – gaat wat in tegen mijn natuur – maar tegelijkertijd vraag ik me soms af: is dat wel zo erg? Zeker als het over iets triviaals gaat: is dat dan zoveel slechter? Misschien is het beter daarmee vrede te nemen. Bovendien wil ik de verschillen tussen generaties zeker niet op de spits drijven, want ik volg wat Pascal Roskam, lector HRM aan Hogeschool Gent, daarover zegt: dat je generatie maar voor een klein stukje maakt wie je bent. Je hebt ook nog je persoonlijkheid, de manier waarop je bent opgevoed, de levensfase waarin je je bevindt…”

Bouw je bewust plaats in voor verwondering? 

“De natuur, ik ben opgegroeid in een plattelandsdorp, het ontluiken van de lente, tuin en park die tot leven komen zonder dat iemand daar iets moet voor doen. Dat blijft mij verwonderen, en het is ook iets wat ik actief opzoek: vakanties gaan eerder richting natuur dan richting steden. Liever naar de bergen dan een citytrip.”

“Ook professioneel streef ik die verwondering na: ik ga graag in debat met mensen uit andere organisaties en ondernemingen, idealiter uit sectoren die verderaf staan van Gezinsbond, met andere uitdagingen, andere business-modellen en andere visies. Het houdt de blik breed. Binnen een organisatie als Gezinsbond word je wel uitgedaagd om over heel diverse zaken na te denken – heel veel om je in te verdiepen.”

2. Communicatie & impact

“Als het niet op één A4 past, dan is het niet de essentie”

Wat is de essentie van sterke communicatie? 

“Het begint met zelf goed weten wat de kern van je boodschap is. Daar loopt het soms al mank. Of zoals Luc Suykens (de huidige CEO van UBA Belgium en voormalig Brand Vice-President bij Procter & Gamble) vaak zei als lid van de raad van bestuur bij Davidsfonds: ‘Als het bij P&G – toch wel een uit de kluiten gewassen multinational – niet op 1 A4’tje kan, dan is het niet de essentie.’”

“Tweede cruciale kenmerk: weet voor wie je boodschap bestemd is. Een ledenblad zoals De Bond vul je anders in dan een beleidsplan van Gezinsbond waar missie, visie, waarden en strategie van belang zijn.”

Wanneer voelde je dat woorden echt iets in beweging konden zetten? 

“Van nature ben ik nogal introvert. Toch sloot ik me als student geschiedenis aan bij de studentenkring. Als afgevaardigde in de faculteitsraad zat ik zo tegenover mijn proffen – best wel spannend, want waren zij het niet die op het eind van het academiejaar over mij zouden oordelen? Hoe dan ook: af en toe boekten we resultaat in ons voordeel.”

“Een recenter voorbeeld is hoe we met Gezinsbond succes boekten rond de kinderbijslag, het groeipakket. Toen de Vlaamse regering aankondigde daarop te besparen door het bedrag niet volledig te indexeren, zijn we op de proppen gekomen met de term ‘krimppakket’. De essentie samengevat in één woord. En of dat bleef plakken! Ons neologisme werd gretig opgepikt door media en politici. Natuurlijk waren er ook diepgaande debatten, maar ‘krimppakket’ zorgde er mee voor dat het plan is afgeblazen.”

Zorgt een grotere zichtbaarheid ervoor dat Gezinsbond groeit? 

“Of je met sterke (communicatie rond) belangenbehartiging alleen ervoor kan zorgen dat je organisatie meer leden werft, durf ik te betwijfelen. Vaak denkt men: als het van belang is voor mij en mijn gezin, zal Gezinsbond wel van zich laten horen, of ik nu lid ben of niet. Daarom is het essentieel dat wij ook een aanbod hebben dat inspeelt op hun concrete noden, onder andere via ledenkortingen. Awareness, bewustwording, is natuurlijk een eerste en altijd noodzakelijke stap voor elke onderneming en organisatie. Via wat wij onze engagementspiramide noemen, richten we ons in eerste instantie tot onze doelgroep van alle mogelijke gezinnen. Met nieuwsbrieven of gratis webinars (een klein engagement) halen we de band wat dichter aan en krijgen we de kans om stap voor stap een relevante relatie uit te bouwen.”

3. Authenticiteit & eigenzinnigheid

“Ik probeer knopen te ontwarren, niet het hoogste woord te voeren”

Wat betekent ‘authentiek zijn’ voor jou? 

“Voor mij betekent het: geen toneel moeten spelen. Ik weet van mezelf dat ik van nature niet altijd enthousiast overkom als ik een groep moet toespreken, en ik let daarop. Maar tegelijkertijd, als je daarin overdrijft, komt het niet meer waarachtig over. Ik probeer mensen te overtuigen met inhoud, met argumenten, eerder dan met de vorm. Terwijl anderen het soms hebben van hun flair – in die mate zelfs dat ze soms wegkomen met zaken die geen steek houden. Kan ik niet, en maakt ook dat ik erg veel bewondering heb voor goede acteurs.”  

Wanneer heb je het gevoel dat je écht jezelf kan zijn in je werk? 

“Wat ik niet graag doe, is directief leidinggeven. Ik voel me op mijn best als ik kan helpen knopen te ontwarren, advies te geven, te coachen.”  

Welke misvatting hebben mensen over jou of je organisatie? 

“Wat mij soms irriteert, is dat je nogal gemakkelijk ideologisch in een hokje wordt geduwd. Zo krijgt Gezinsbond snel de stempel van een christelijke organisatie te zijn, terwijl wij in 1921 zijn opgericht als een pluralistische organisatie – wat toen heel uitzonderlijk was, want in die tijd domineerde het levensbeschouwelijke de maatschappelijke wereld. Toen ik bij Davidsfonds werkte, was het epitheton ‘Vlaams en katholiek’. Niets tegen een visie, maar dergelijke vereenvoudigingen verengen de blik en laten een open discussie vaak bij voorbaat verstommen. Natuurlijk raakt mij dat ook persoonlijk, omdat ik dat probeer te overstijgen.”  

“Een tweede misvatting die me tegen de borst stoot, is hoe meewarig er soms gedaan wordt ten opzichte van de social-profitsector, waarin ik al heel mijn leven werk. Alsof het er bij ons minder professioneel aan zou toegaan dan in commerciële onderneming. De redenering is al snel: je krijgt een deel van je inkomsten via de overheid – gemakkelijk zat. Als je ziet wat wij moeten doen om die subsidies binnen te halen en welke controles we krijgen… Ook de complexiteit is er niet minder op. Bij Gezinsbond zijn we bezig met politiek en belangenbehartiging, met 9.000 vrijwilligers, met ledenkortingen…”

Welke karaktertrek maakt jou sterk? 

Wat is je valkuil? “Ik probeer kalm en weloverwogen te zijn en dus luister ik eerst vooraleer ik mijn eigen mening geef. De keerzijde is dat ik minder mobiliserend overkom – ik kom niet de kamer binnen om meteen iedereen aan mijn kant te krijgen.”  

Wie of wat bewonder je?

“Er zijn best wel mensen en organisaties waarvoor ik sympathie heb, maar bewonderen vind ik een nogal zware term – ik hoed mij voor idolatrie. Ik heb wel veel bewondering voor mensen die dingen kunnen die ik niet kan: acteren, musiceren… Dikwijls heb je – ook als manager of directeur – de gewoonte om mensen op te zoeken die op jou gelijken. Het voordeel is dat je snel op dezelfde golflengte zit, maar beter is om complementaire mensen te zoeken. Ik heb mensen rond mij nodig die wél energie kunnen uitstralen en wat charismatischer zijn.” 

4. Verbinding & samenwerking

“Discussie mag, moet zelfs. Maar afspraken zijn afspraken”

Wat maakt dat je je écht verbonden voelt met iemand of een organisatie? 

“Als je weinig woorden nodig hebt om elkaar te verstaan, wat niet hetzelfde is als over alles hetzelfde denken. Verbinding staat wel onder druk, individualisering oké, maar dat gaat steeds meer richting polarisering: je kan eender wat zeggen en niemand zoekt naar de verbinding.”  

Hoe bouw jij aan vertrouwen? 

“Walk the talk. Discussiëren mag en moet, maar als er beslissingen worden genomen, hoort iedereen zich daaraan te houden. Afspraken moeten worden nagekomen. Een deel van mijn taak is grenzen stellen.”  

Wie of wat heeft jou de afgelopen tien jaar het meest beïnvloed? 

“Nogal wiedes dat mijn gezin een invloed heeft. Tien jaar geleden zaten mijn dochters nog op de lagere school en nu zijn ze jongvolwassenen. Hoe je het ook draait of keert, dat heeft een invloed over hoe ik naar het leven kijk. Professioneel is dat Frans Schotte, de gewezen voorzitter van Gezinsbond. Ook al was hij geen traditionele ondernemer met zijn diploma van gezinswetenschapper, hij heeft wel Standaard Boekhandel van het faillissement gered. Wat meer is: hij was geen tafelspringer, dook niet op in tig tv-programma’s en werkte vanuit de luwte. Bij zijn afscheidsinterview op VRT zei hij: ‘Of je nu bedrijf leidt of je rol opneemt als voorzitter van Cercle Brugge of Gezinsbond, uiteindelijk komt het telkens op hetzelfde neer: je moet mensen doen samenwerken.’ Wijze woorden.”  

5. Reflectie & toekomst

“Een goed sociaal beleid is ook gewoon slim beleid”

Welke overtuiging heb je onlangs losgelaten? 

“Vroeger vond ik het logisch dat wie werkt, voorrang krijgt in de kinderopvang. Tot ik me verdiepte in wat kinderopvang écht betekent. Het is veel meer dan een logistieke oplossing. In de eerste levensjaren bouw je aan taal, vertrouwen, sociale vaardigheden. Voor kinderen die daar kansen missen, begint het leven met een achterstand die moeilijk in te halen is. Zoals Theo Vaes, de oprichter en tien jaar lang de bezieler van ArmenTeKort, het zegt: ‘Iemand die struikelt op de arbeidsmarkt door een valse start, kost ons later een veelvoud van wat extra opvangplaatsen vandaag vergen.’ Die zin is blijven hangen. Omdat het waar is. En omdat het toont hoe goed sociaal beleid ook gewoon slim beleid is.”  

Is er iets dat je fundamenteel anders ziet dan vroeger? 

“Mijn wereldbeeld is gekanteld. Ik geloofde lang in de vooruitgang, in stabiele internationale samenwerking. Maar vandaag zie je hoe kwetsbaar democratie eigenlijk is. Alles waarvan je dacht dat het verworven was, blijkt broos.”  

En hoe kijk je naar je eigen toekomst? 

“Ik heb geen carrièreplan. Over tien jaar zie ik mezelf misschien in een adviserende rol. Minder op het podium, meer op de achtergrond. Geen rol voor het applaus – maar wel om dingen mogelijk te maken.”  

© Foto Jeroen Sleurs en Dirk Remmerie (XPAIR): Jan Crab.